Florida Mei Juni 2011

Voor de dinsdag hadden we een rustig dagje ingepland. Een rustige dag voor Christian bestaat uit, een keertje in Spaceship Earth, in het bootje van Mexico, de film kijken in Canada, kortom een dagje naar Epcot. Helaas voor hem hadden Jeroen en Xandra een iets ander idee van een rustige dag.

Ondanks dat we eigenlijk geen plannen hadden gemaakt voor vandaag, zaten we toch om 8.00 uur al aan het ontbijt. Daarna rustig aangekleed en nog even via Skype opa Frans en oma Lous gefeliciteerd omdat het hun trouwdag was.

Daarna maar een beetje opgeruimd, aangezien de jongste van ons gezelschap heerlijk lag te slapen, konden we weinig anders doen. Het leek wel alsof Anthonie slaap van de afgelopen dagen aan het inhalen was, want hij heeft ruim twee uur geslapen.

Uiteindelijk zijn we rond twaalf uur in de auto gestapt en als eerste zijn we naar een winkel gereden waar sportprijzen worden verkocht die gericht zijn op verschillende sporten. In de korte tijd dat we in de winkel waren, hebben we prijzen gezien voor onder andere football, basketbal, lacrosse en honkbal. We hebben hier hele leuke prijzen besteld welke je niet in Nederland tegen komt voor het toernooi wat dit jaar bij de honkbal vereniging Falcons in Lelystad georganiseerd gaat worden.

Toen we weer in de auto zaten besloten we om naar Prime Outlet te rijden. Hier zijn we uiteraard vooral bij Gap en Sketchers weer goed geslaagd en daardoor kunnen we enkele dingen van het bestellijstje van de familie schrappen. Ook denken sommige familieleden dat ze van Sketchers “shape ups” weer helemaal  in de vorm raken van jaren geleden dus hebben we daar ook 2 paar van meegenomen.

We hebben nog gebruik gemaakt van de foodcourt, waar Anthonie zijn eerste hapjes pizzabodem heeft geproefd en hij wilde ook erg graag van de cola proeven, maar helaas (voor hem) komt hij met het rietje nog niet verder dan dat het ding in zijn mond hoort.

Hierna toch nog maar even naar de Walmart voor wat spulletjes en daar zagen we nog een mooie honkbaltas voor Christian zijn honkbal spullen, dus die hebben we ook maar meteen meegenomen zodat alles ook op een goede manier naar het veld meegenomen kan worden.

Tegen 17.00 uur besloten we dat het wel genoeg was geweest voor vandaag en we gingen weer richting “huis”.

Tja, voor we weggingen naar Florida, kregen we nog een verzoek van ons nichtje Brittany om een paar schoenen met glitters op de neus mee te nemen. Makkelijker gezegd dan gedaan aangezien er niet 1 schoen is met glitters op de neus maar wel 15 verschillende schoenen. Maar aangezien ze helemaal gek is van roze dingen denken we dat onderstaande schoenen wel in de smaak zullen vallen.

Brittany, laat je ons nog even weten of we deze voor je mee moeten nemen?

Het fotoalbum maar even op deze manier toegevoegd aangezien ik hem niet verplaatst krijg naar het vorige verhaal op de blog. Voortaan toch maar meteen invoegen. 🙂

Seaworld 30 mei 2011 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Na weer een onrustige nacht die voor Anthonie weer tussen pappa en mamma in het grote bed eindigde, begon de dag weer lekker vroeg. Om kwart voor 6 was het volgens onze jongste zoon tijd om te ontbijten. Het ontbijt ging iets te snel naar binnen en dat in combinatie met een verkoudheid, maakte dat hij een deel van zijn ontbijt er weer uitgooide en uiteraard ging dat over Xandra heen. De dag begon dus voor sommige van ons erg goed.

We hebben de verdere ochtend lekker rustig aan gedaan en lekker ontbeten. Christian heeft nog even kunnen kijken naar de ijsblokjes die in de vriezer groeien en verder hebben we nog even met opa Leo, oma Annie en Dyantha, tante Jessica en Brittany gesproken via Skype. Daarna was het tijd om op pad te gaan. Vandaag stond Seaworld op de planning.

Als eerste kwamen we een orka tegen en we hebben de beide jongens met dit dier op de foto gezet. Daarna kwamen we langs Flamingo’s. Aangezien de klas van Christian “de Flamingo’s” heet, was dit natuurlijk erg leuk voor hem en er moesten dan ook foto’s gemaakt worden voor juf Willemijn en de andere kinderen uit de klas. Daarna hebben even staan kijken bij Turtle Point, waar Christian en Xandra het schild van een schildpad hebben aangeraakt. Ondanks dat het een lege schild was, durfde Christian alleen het schild aan te raken als mamma met hem meeging en uiteraard ga je dan mee met je grote held.

Speciaal voor de klas van Christian

Vervolgens maakten we een stop bij Stingray Lagoon. hier zwommen veel roggen heel snel rond. Dit was een erg mooi gezicht. Toen we hier waren uitgekeken, zijn we naar Dolphin Cove gelopen. Aangekomen bij de dolfijnen, wilde Anthonie heel graag uit de wagen. Hij kan natuurlijk veel meer zien wanneer hij door pappa of mamma wordt vastgehouden, dan wanneer hij laag in de buggy zit. We konden de dolfijnen heel goed zien zwemmen totdat de volgende groep parkbezoekers klaarstond om de dolfijnen te voeren. De dolfijnen verzamelden zich toen en waren voor ons bijna uit het zicht verdwenen. Gelukkig was hier ook gelegenheid om onder water te kijken en daar hebben we de dolfijnen toch nog heel goed kunnen zien en Jeroen heeft een aantal mooie foto’s weten te maken.

Inmiddels was het bijna tijd dat de show “Clyde en Seamore, Take pirate Island” zou beginnen en het leek ons erg leuk om deze te gaan bekijken. Voor het eerst behoorden wij ook tot de groep mensen die de buggy moesten achterlaten, kind mocht gelukkig wel mee. Het was al behoorlijk druk in het stadion, maar we hebben toch nog een goede zitplaats gevonden.  Niet lang nadat we waren gaan zitten kwam er een mimespeler die het publiek nog even moest vermaken totdat de show ging beginnen. Uiteraard is er geen leuker vermaak dan leedvermaak en het was dan ook erg leuk om te zien hoe verschillende mensen die het stadion inkwamen in de maling werden genomen.

De show die, zoals de titel al doet vermoeden, over piraten ging, was erg leuk en hoewel Christian niet alles heeft begrepen wat er gezegd werd, vond hij de show “great” Het was erg leuk om te zien dat de zeeleeuwen, de otter en de walrus hun werk heel goed doen en dat de samenwerking van de mensen nog weleens fout kan gaan. Eén van de piraten moest in een gat in de berg zoeken naar een schatkaart. Uit het gat daaronder kwam een hand en uiteraard moest het lijken alsof het de arm van de piraat was. Helaas was de onbekende medewerker die bij de arm hoorde, vergeten om zijn mouw op te rollen. De piraat die uiteraard korte mouwen had, schoot in de lach en zei voor iedereen in het stadion luid en duidelijk dat de ander beter nog even zijn mouw kon oprollen.

Christian heeft op het puntje van de bank gezeten om alles maar goed te kunnen zien en Anthonie vond ook deze keer de mensen in het publiek interessanter dan de show. Nog nagenietend van de show vervolgden we onze weg naar Penguin Encounter, waar we op een lopende band konden staan die ons langs de pinguins bracht. Die lopende band was uiteraard het allerleukste voor Christian, die erg graag nog een keertje de pinguins wilde bekijken. Helaas voor hem vonden Jeroen en Xandra dat het inmiddels tijd was om even een hapje te eten.

Na het eten zijn we richting Shamu Stadium gelopen. Toen we daar aankwamen, was het stadion al behoorlijk vol dus we besloten nog even door te lopen en deze show voor een volgende keer te bewaren. We zijn nog bij Wild Arctic geweest waar we eerst een korte film te zien kregen waarbij het net leek alsof we in een helicopter over Antartica vlogen. Toen de film was afgelopen, begon onze wandeling over Antartica.

Na een korte wandeling kwamen we bij een soort nederzetting waar in het water 3 Beluga walvissen rondzwommen. Dit vonden wij erg aparte dieren om te zien. We waren precies op tijd want de walvissen kregen eten en moesten ondertussen wat kunstjes vertonen. Nadat we uitgekeken waren, vervolgden we onze wandeling en kwamen onderweg een zeer luie ijsbeer tegen. Het dier lag te slapen en was behoorlijk ver heen. Zijn ademhaling was bijna niet te zien en zijn tong hing uit zijn bek.

Aangezien er aan de ijsbeer geen lol te beleven viel, ging onze wandeling al snel weer verder. Na korte tijd kwamen we twee walrussen tegen die zich behoorlijk vermaakten in het water. Jeroen heeft nog een mooie foto van Anthonie kunnen maken die laat zien wat Anthonie van de hele wandeling op Antartica vond.

Na deze intensieve ervaring, besloten we om richting de uitgang te gaan. Het bleek inmiddels 16.00 uur te zijn en we hadden het langer uitgehouden in het park dan dat we hadden verwacht. De warmte leek vandaag mee te vallen ten opzichte van gisteren. Uiteraard doen wij net alsof al aan de warmte gewend zijn, maar waarschijnlijk had het meer te maken met de wolken waar de zon zich geregeld achter kon verstoppen.

Bij de auto aangekomen, besloten we naar Lake Buena Vista Factory Stores te gaan. Er zit daar een echte honkbalwinkel en met de nieuwste hobby van Christian en Jeroen moesten we daar uiteraard even kijken. Het duurde niet lang of we liepen met een tas vol honkbalspullen naar buiten. Een honkbalbroek, een ondershirt met lange mouwen en een ondershirt met korte mouwen, slaghandschoentjes, een honkbalhandschoen en een pracht van een helm was de oogst die Christian had binnengehaald.

Hij is erg trots op zijn nieuwe honkbalspullen en had het liefst in de winkel al zijn broek aangehouden om ‘m even in te lopen. Toen we buiten stonden, was het inmiddels gaan regenen en was het zuurstofgehalte eventjes wat aan de lage kant. Dat duurde gelukkig niet lang en in de auto bleek dat de temperatuur was gedaald van 90 graden fahrenheit naar 78 graden fahrenheit. Deze daling was goed te voelen.

Terug in het appartement hebben we gezorgd dat we konden eten en na het eten is Christian in zijn nieuwe honkbalkleren gekropen en hij kreeg het zelfs voor elkaar de handschoen enigszins over zijn linkerhand te krijgen. Jeroen heeft ook hiervan even foto’s gemaakt. Hierna was de dag voor Christian over.

Christian in honkbal tenue

Voor de dinsdag hebben we een rustige dag gepland en dan zullen we ook wat foto’s bij het bovenstaande verhaal plaatsen.

Hierbij een aantal foto’s van de condo op Terrace Ridge:

Voorkant gebouw

Woonkamer

Woonkamer

Slaapkamer (2 stuks met 2 pers. bed)

Slaapkamer 3

Keuken

Badkamer 1

Badkamer 2

Balkon

Uitzicht vanaf het balkon

Ondanks dat het zonder groothoeklens moeilijk is om alles goed op de foto te krijgen  geven bovenstaande foto’s wel een impressie van de condo.

Vandaag begon de dag al erg vroeg. Anthonie vond 6 uur een mooie tijd om samen met mamma te ontbijten. Aangezien Anthonie vannacht een paar keer aan het huilen was geslagen omdat hij zijn foppie kwijt was, had Xandra hem maar meegenomen naar het grote bed en daardoor werd zij om 6 uur heel “liefdevol” wakker gemaakt door Anthonie. Ze heeft gelukkig nog wel haar op haar hoofd en de blauwe plekken in haar gezicht zijn gelukkig nog niet zichtbaar.

Om 7 uur waren we alle vier wakker. Eerst even de blog bijwerken en wat valt er dan veel te vertellen over alleen maar een vliegreis. Nadat de blog was bijgewerkt, de foto’s erbij geplaatst waren en we allemaal waren aangekleed, bleek dat opa Frans en oma Lous de skype hadden aangezet, dus maar gelijk even contact opgenomen. Daarna bleek dat ook tante Magda de skype aan had staan en toen hebben we haar ook maar even gebeld, kon ze gelijk zien dat het werkt, bellen via de computer.

Toen was het eindelijk tijd om weer in de auto te stappen want we wilden heel graag wat eten. Toen we de voordeur van het appartement opendeden, kwam de warmte ons al tegemoet. Gelukkig werkt de airco in auto erg goed. We weten gelukkig al hoe die werkt en welke knopjes daarvoor nodig zijn. De airco is voor de bestuurder en de bijrijder apart in te stellen voor wat betreft de temperatuur. Alle andere knopjes zijn we nog maar even afgebleven. Achteruit het parkeervak uitrijden ging gelukkig ook goed, waarschijnlijk kwam dat doordat de auto een achteruitrijcamera heeft en Jeroen via de binnenspiegel heel goed kan zien wat er achter de auto gebeurt.

Uiteraard gingen wij voor ons ontbijt naar het Waffle House aan de US192. Het bleek dat “onze” Angel er niet meer werkte, maar gelukkig werkt Ell er nog wel. We moesten even wachten omdat alle tafels bezet waren, maar eindelijk kwam er een tafel vrij die onder Ell viel. Hij wist niet helemaal meer wie we waren, totdat we voor Christian “a hamburger bun with grilled cheese” bestelden. Toen wist hij weer exact wie we waren.

Na een lekker ontbijtje zijn we naar de Wal*Mart gereden om wat inkopen te doen. De jongens hebben achterin elk hun eigen stoel met armleuning en de airco is enigszins aan te passen voor achterin. In het plafond boven de beide stoelen bevinden zich de luchtroosters. Onderweg heeft Jeroen toch maar geprobeerd waarvoor enkele knopjes dienden. Eéntje bleek ervoor te zorgen dat de Amerikaanse aanduiding van de temperatuur en snelheid omgezet wordt naar de voor ons vertrouwde celsius en kilometers. Helaas staan de snelheidsborden hier toch echt in miles, dus moesten de instellingen toch weer terug gezet worden om zeker te weten dat we de juiste snelheid zouden aanhouden. En inmiddels hebben we ook geleerd dat de achterklep van de auto niet alleen keurig automatisch open gaat door het knopje op de afstandsbediening maar dat deze ook automatisch dicht gaat na een druk op hetzelfde knopje en dat is toch wel ongekende luxe.

Hierna door naar DownTown Disney om de jaarpassen op te halen en uiteraard even de Disneywinkel te bekijken. Hier zijn we erg leuk geslaagd voor een Teigetje pet voor Anthonie. Nadat we de hele winkel weer hadden gezien, zijn we op pad gegaan naar Hollywood Studios. Het zijn momenteel de Star Wars weekenden dus daar moesten we echt naar toe. We hebben rustig door het park gewandeld en geprobeerd een beetje aan de warmte te wennen.

Tijdens onze rondwandeling hebben we een aantal karakters uit de Star Wars films gezien, waaronder Queen Amedala, Chewbacca en een Ewok en Darth Vader. Aangezien Anthonie inmiddels in de buggy in slaap was gevallen, konden we verder geen attracties doen. We wilden hem niet wakker maken door hem uit de buggy te halen. Dus we besloten lekker terug te gaan naar het appartement.

Het was inmiddels tijd geworden voor de parade van 15.00 uur. Deze had het thema “Pixar Pals” We wilden toch naar de uitgang omdat we deze optocht vast nog wel een keer kunnen bekijken in de komende drie weken. Toen we bijna bij de uitgang waren, bleek dat aan het einde van de route toch een mooie plek was waar Christian nog even kon kijken. Inmiddels was Anthonie ook weer wakker geworden van zijn hazenslaapje en hij heeft op de schouders van Jeroen lekker om zich heen kunnen kijken. Terwijl Christian de hele omgeving was vergeten en alleen maar oog had voor de optocht, vond Anthonie de mensen die om ons heen ook stonden te kijken veel interessanter. Met een heel ernstig snoetje heeft hij de hele tijd om zich heen gekeken en zich waarschijnlijk afgevraagd waar hij nu weer in beland was.

Na de optocht zijn we echt naar de auto gegaan en besloten nog even wat boodschappen te doen zodat we lekker in het appartement konden eten. De auto was uiteraard lekker warm doordat deze een tijd in de zon had gestaan, maar toen we een kwartiertje onderweg waren, ontdekten we een knopje waarvan we ons afvroegen of die soms ervoor zou zorgen dat de stoel koeler zou worden. Dus als echte avonturiers hebben we het knopje ingedrukt en na enkele minuten bleek dat de stoelen kouder werden.

Voor ons is dit echt een superauto, ondanks dat er geen schermpjes uit het plafond komen waarop Christian filmpjes kan kijken.

Hier zullen we morgen (Florida tijd) het verslag van onze reis neerzetten met een paar leuke foto’s. Maar nu melden we slechts voor het thuisfront dat we aangekomen zijn en heerlijk gaan genieten van onze nachtrust in onze condo op Terrace Ridge.

De dag begon al vroeg, want we wilden om 7.30 uur in de auto zitten naar Schiphol om lekker op tijd te zijn voor vertrek. We reden uiteindelijk om 7.50 uur weg. Dit was voor ons redelijk op tijd aangezien we meestal een uur na de geplande tijd vertrekken. Na een voorspoedig ritje, kon de auto bij langparkeren worden gezet en ging de reis met de bus verder naar de vertrekhal.

We moesten inchecken bij balie 26 en daar stond al een behoorlijke rij mensen te wachten. We zijn keurig achteraan gaan staan en stonden braaf op onze beurt te wachten toen er een medwerksters naar ons toe kwam en aangaf dat wij bij de automaten zelf konden inchecken. Jeroen liep met haar mee, maar was al snel terug omdat het inchecken op die manier natuurlijk niet werkte. Wij waren niet verbaasd, het inchecken via de automaten heeft bij ons slechts 1 keer gewerkt. Gelukkig waren Xandra, Christian en Anthonie gewoon in de rij blijven staan en kon Jeroen zich weer bij hen voegen.

Het inchecken zelf verliep voorspoedig er werd niet eens gevraagd naar de medische verklaring in verband met de arm van Christian.  Maar goed, al snel konden we naar de paspoortencontrole. Het leek daar erg druk, maar we hadden blijkbaar de goede rij uitgekozen en al snel stonden we aan de andere kant van de controle. We zijn even op zoek gegaan naar de babylounge die tegenwoordig op de Holland Boulevard is. Het was daar erg warm en het rook er naar “baby’s” en niet nadat ze net lekker in bad zijn geweest. We hebben even de broek van Anthonie gecontroleerd en zijn toen weer verder gelopen naar de McDonalds om even goed te ontbijten. Ook Anthonie heeft er zit smullen van de patatjes.

De patatjes zijn op

Anthonie heeft ook nog genoten van zijn rondrit op Schiphol zoals op onderstaande foto is te zien.

Rondtour Schiphol

Tegen de tijd dat de gate openging kwamen we daar aan. Bij de ondervraging viel het die man op dat het niet onze eerste keer was dat we naar Amerika gingen en eigenlijk konden we hier ook vrij vlot weer doorlopen. Toen door de bodyscan, Christian mocht door het “gewone” poortje en ook Anthonie ging door dat poortje. Uiteraard kwamen we ook hier weer vlot doorheen. Het boarden liet daarna gelukkig niet lang meer op zich wachten en uiteraard hadden we deze keer het voordeel dat we Anthonie bij ons hebben want we mochten nu na de businessclass enzo als eerste aan boord.

Het vliegtuig voor het eerste stuk van de reis

We waren heel benieuwd hoe Anthonie zich zou houden tijdens het opstijgen. Hij heeft zich heel goed gehouden er was zoveel te zien en te doen. Toen we in de lucht waren en we van onze stoel mochten, had Anthonie gelijk een schone broek nodig. Ook tijdens de vlucht ging het met het stuitermannetje goed. Hij heeft een paar keer gehuild omdat hij aan het vechten was tegen Klaas Vaak. De stewardessen waren erg gecharmeerd van onze “flirt” zoals Anthonie door één van de stewardessen werd genoemd. Christian had het erg naar zijn zin en we hopen dat de man die naast hem zat het gezellig heeft gevonden om naast deze babbeltante te zitten.

Anthonie zijn lounge stoel in het vliegtuig

Het eten in het vliegtuig was uiteraard weer “pasta or chicken” en waarschijnlijk heeft United de chicken vorig jaar groot ingeslagen, want het was dezelfde combinatie als vorig jaar die we te eten kregen. Christian kreeg een kindermaaltijd, maar hij had al flink zitten snoepen en had dus geen trek in eten.

Eigenlijk is de enige klacht die wij over deze vlucht hebben, dat er geen eten voor Anthonie was. Op onze ticketinformatie stond toch echt een babymeal voor hem vermeld. Gelukkig hadden we zelf voldoende eten voor hem meegenomen. Anthonie was tijdens de vlucht ook erg gecharmeerd van de schuifluikjes in het vliegtuig en probeerde deze steeds omhoog en omlaag te doen.

Schuiflluik specialist Anthonie

In Washington aangekomen, bleek de maxi cosi niet bij de gate afgeleverd te worden. Hij zou bij customs worden afgegeven. Dus eerst maar in de rij bij immigratie, dat wachten leek erg lang te duren. Toen we eindelijk aan de beurt waren, was de controle snel gebeurd en konden we de koffers gaan ophalen. De koffers stonden al keurig op ons te wachten naast de band, alleen de maxi cosi was niet te vinden. We werden doorverwezen naar een balie waar drie mensen de hele dag niets anders doen dan mensen met vermiste bagage helpen. Het bleek dat de maxi cosi aan de andere kant was beland, de kant die in Washington blijft.

Tijdens het wachten op de maxi cosi, hebben we even de opa’s en oma’s in Nederland gebeld om ze gerust te stellen dat onze eerste vlucht veilig was geland. Hierna konden we al snel weer de koffers inleveren voor de laatste vlucht en moesten we zelf nog even door de controle. Hier werd aan ons gevraagd of we het goed vonden dat het gips van Christian werd gecontroleerd. Uiteraard was dit wat ons betreft geen probleem, snel nog even de schoenen van Anthonie uitgedaan en door het controlepoortje gelopen om erbij te kunnen zijn. Er werd een papiertje over zijn arm gehaald en in een machine gelegd. Uiteraard was de uitslag dat het goed was.

Daarna werd de bak met het drinken van Anthonie eruit gehaald voor een extra controle. De flessen gingen in een apparaat en ook hiervan was de uitslag goed. Daarna was het weer de hele volksverhuizing opruimen en meenemen voor de laatste etappe van onze reis. Door het avontuur van de maxi cosi, kwamen we bij de gate aan op het moment dat het boarden begon.

De vlucht duurde maar 1 uur en 45 minuten, maar doordat we inmiddels behoorlijk moe waren. Maar eindelijk landden we dan toch in Orlando. Snel de koffers opgehaald en toen naar de parkeergarage waar we onze auto konden ophalen. We zijn bij Dollar express member en daardoor hoeven we niet binnen in de rij te gaan staan. Verder had Jeroen via Dollar.de geboekt en had hij een voucher voor een gratis upgrade van de auto. Het was even proberen of dat ging werken of niet want officieel moet het geboekt worden via Dollar.com, maar we reden uiteindelijk met een bescheiden Chevrolet Traverse de parkeergarage uit.

Onderweg naar het Home Office Welcome Center, zijn we nog even gestopt om een pizza te halen. We hoefden dan niet meer de deur uit deze avond. Het inchecken was snel gebeurd en toen konden we eindelijk naar Terrace Ridge. We hadden het snel gevonden en moesten toen op zoek naar ons appartement. Helaas is het terrein redelijk donker en waren de bordjes daardoor niet heel makkelijk te lezen, maar we hebben het juiste gebouw gevonden. Toen nog het juiste appartement vinden. Dit bleek op de derde verdieping te zijn die we gelukkig met een lift konden bereiken.

Bij binnenkomst van het appartement bleek het een behoorlijk appartement te zijn en de eerste indruk viel absoluut niet tegen. Helaas is er voor Anthonie geen bedje, dus hebben we een bedsprei een aantal keer opgevouwen en op de grond gelegd. Handdoek erop gelegd en het bed van Anthonie was gereed.

Anthonie in diepe slaap

Om ongeveer 23.00 uur gingen alle lichten uit.

De week voor ons vertrek werd het toch nog even spannend of we echt zouden kunnen vertrekken. Er was weer een vulkaan op IJsland die het nodig vond om zijn inhoud de lucht in te gooien. Gelukkig werd in Nederland weinig verteld over de vulkaan, dus weinig nieuws is goed nieuws in dit geval. Op maandag hoopte Christian nog wel even dat we niet zouden kunnen vliegen want dan zou hij met school mee kunnen op kamp.

Verder moesten we maandag nog even met Christian naar het ziekenhuis voor nieuw gips en controle van zijn gebroken arm. In het ziekenhuis hebben we 2,5 uur doorgebracht, maar we liepen dan wel naar buiten met een jongetje met een mooie groene arm. Het gips is over de lengte van zijn arm doorgezaagd en daarna weer dichtgeplakt met tape. Dit om te voorkomen dat Christian met gesloten gips niet zou mogen. Ook had de dokter een medische verklaring ingevuld, waaruit bleek dat er geen bezwaren waren dat Christian zou gaan vliegen.

Tot halverwege de week bleef Christian hopen dat hij mee zou kunnen op kamp, maar opeens op woensdag begon hij zelfbedachte liedjes te zingen dat we heel graag op vakantie wilden. Dus ook bij hem begon eindelijk de vakantiepret alweer.

De rest van de week verliep redelijk rustig, met hulp van Magda (zus van Xandra) werd het huis op orde gebracht en zij nam op donderdagmiddag alvast Freya mee naar haar huis. De hond mag bij haar drie weken logeren. Vrijdagavond waren we helemaal klaar om op vakantie te gaan.

Christian met zijn arm in het gips

Christian is al sinds januari jl. bezig met het plannen van de vakantie. Vooral de eerste dag in Amerika is zeer belangrijk. Op You Tube heeft hij ongeveer van elke attractie wel een filmpje bekeken en elke dag wijzigen zijn plannen wat hij die eerste dag wil gaan doen.

Vanaf 13 mei begon het echte aftellen, want hij had geteld dat we nog maar 15 nachtjes hoeven te slapen voordat we op vakantie gaan. Helaas moet er in huis toch nog even het één en ander worden opgeruimd voordat we rustig op vakantie kunnen. Christian had heel goed zijn speelgoed opgeruimd wat in de gang lag en hij had ook de gang op verzoek van zijn mamma gezogen.

Xandra had ondertussen de lattenbodem van het bed van Anthonie op de laagste stand gezet, want sinds 12 mei gaat ons kleine mannetje staan. Aangezien wij geen zin hadden om met hem naar het ziekenhuis te moeten in verband met gebroken armen of benen omdat hij na het staan uit zijn bed gekukeld was, moest het bedje snel omlaag.

Veel mensen zien vrijdag de 13e als een dag waarop zeer akelige dingen kunnen gebeuren en passen de hele dag goed op wat ze doen. Helaas was dit bij onze Christian nog niet niet geheel bekend. nadat hij klaar was met de gang stofzuigen moest hij snel naar het toilet. Uiteraard was de kortste weg over de stofzuiger heen. Ondanks vele waarschuwingen in het (recente) verleden, dacht hij ook nu zonder brokken erover heen te kunnen springen. Helaas  deze keer ging het dus niet  goed.

Hij sprong niet hoog genoeg en viel voorover met als gevolg een bezoekje aan de huisarts, vervolgens naar het ziekenhuis en daar werd geconstateerd wat wij al vermoedden. Christian had zijn onderarm gebroken, zowel het spaakbeen als de ellepijp zijn gebroken en we konden dus door naar de gipskamer.

Vanaf het moment van vallen totdat we in het ziekenhuis waren heeft hij de hele wereld bij elkaar gebruld. In het ziekenhuis heeft hij zich erg dapper gedragen. Er mocht maar één iemand mee toen de foto’s gemaakt werden en de keus viel al snel op pappa. Er liep een klein zielig mannetje met pappa weg naar de röntgenafdeling en er kwam een mannetje terug wat het erg interessant vond wat de foto’s lieten zien.

In de gipskamer bleek de moeder van een klasgenootje van Christian degene te zijn die het gips om zijn arm ging doen en dat gaf ergens een vertrouwd gevoel voor Christian. Hij mocht kiezen uit blauw of rood gips. Hij liep uiteindelijk met een blauwe arm het ziekenhuis weer uit. Hij weet nu wel zeker dat vrijdag de 13e een echte ongeluksdag kan zijn.

Uiteraard vindt hij het heel erg dat hij niet kan gymen en zwemmen op school en ook het missen van zijn beeballen is niet leuk, maar het ergste is toch wel het idee dat hij nu niet kan zwemmen tijdens de vakantie en niet in alle attracties van Disney kan. Gelukkig hebben we nog twee weken om de vakantieplannen te maken en we hebben er alle vertrouwen in dat het ondanks het missen van het zwemmen en enkele attracties toch een zeer geslaagde vakantie zal worden.

Voor het eerst hebben we dit jaar eens geboekt via een gespecialiseerd reisbureau welke zich richt op Florida, usafunvacations.nl. Zij waren dit jaar de goedkoopste optie voor de combinatie van vluchten en condo. Zoals bij de vluchtschema’s al te zien is vliegen we dit jaar met United Airlines en Continental Airlines. Voor het verblijf in Orlando hebben we deze keer gekozen voor een 3 kamer condo(appartement) in Terrace

Dit jaar gaan we weer eens iets totaal nieuws doen op onze Florida reis, we hebben deze keer een condo geboekt op Terrace Ridge in Davenport, ongeveer 12 minuten rijden vanaf de Disney parken.

Voor ons is dat compleet nieuw maar het leek ons een prettiger dan een hotel omdat we dit jaar niet alleen met Christian (6 jaar) maar ook met Anthonie (6 maanden) op vakantie gaan en een hotel ons geen goede optie leek voor nu. Nu hebben beide heren hun eigen kamer en hebben wij ’s avonds de woonkamer voor ons zelf.

Voor de auto zijn we deze vakantie geslaagd bij Dollar.de aangezien daar de beste tarieven te vinden waren, even hebben we getwijfeld om gebruik te maken van een kortingscode voor Alamo maar gezien onze eerdere ervaringen met Alamo hebben we toch maar weer veilig gekozen voor Dollar. Deze keer gaan we maar weer eens voor een midsize SUV, dat is bv. een Chevrolet Equinox welke vergelijkbaar is met de in Nederland rondrijdende Chevrolet Captiva.

Wat staat er in de planning dit jaar:

• Disney Magic Kingdom
• DisneyHollywood Studio’s met de vernieuwde attractie Star Tours en de star wars weekenden
• Disney Epcot
• Disney Animal Kingdom
• Seaworld
• Busch Gardens
• En de vele shoppingmalls die Florida rijk is
• En alles wat ons verder leuk lijkt als we daar zijn

Een vaste planning maken wij nooit als we op 1 plek blijven, we bekijken van dag tot dag wat we gaan doen.

Deze keer vliegen wij met United Airlines en Continental Airlines (welke inmiddels gefuseerd zijn) en vertrekken op 28 mei vanaf Schiphol, via een tussenstop op Washington Dulles International en vliegen daarna door  naar Orlando International Airport in Florida.

Onze vluchtgegevens voor de heenreis op 28 mei:

Vlucht UA947  Boeing 767-300/300R – afstand 3867 miles – vluchtduur 8 uur 33 minuten

Vertrektijd 12.15 uur lokale tijd Amsterdam – Schiphol
Aankomsttijd 14.48 uur lokale tijd  Washington Dulles International(Amsterdam -6 uur)

Vlucht UA947 Airbus A320-100/200 – afstand 758 miles – vluchtduur 2 uur 4 minuten

Vertrektijd 17.30 uur lokale tijd Washington Dulles International(Amsterdam -6 uur)
Aankomsttijd 19.34 uur lokale tijd Orlando International (Amsterdam -6 uur)

Op 16 juni zit het er weer op en begint onze terugreis, nu met een tussenstop op Newark International Airport.

Onze vluchtgegevens voor de terugreis 16 op 17 juni:

Vlucht CO0076 Boeing 757-200 – afstand938 miles – vluchtduur 2 uur 55 minuten

Vertrektijd 17.20 uur lokale tijd Orlando International (Amsterdam -6 uur)
Aankomsttijd 20.15 uur lokale tijd New York  Newark Airport(Amsterdam -6 uur)

Vlucht CO0102 Boeing 757-200  – afstand 3657 miles – vluchtduur 7 uur 40 minuten

Vertrektijd 21.30 uur lokale tijd New York  Newark Airport(Amsterdam -6 uur)
Aankomsttijd 11.10 uur lokale tijd Amsterdam – Schiphol op 17 juni