Helaas is het geen rustige nacht geworden, maar de handsokjes leken wel geholpen te hebben. Het leek wat beter te gaan met Anthonie. De hoeveelheid blaasjes in zijn gezicht leek ‘s morgens niet meer te zijn toegenomen. Helaas bleek de groei deze nacht te hebben plaatsgevonden op zijn rug en zijn buik en onder zijn luier. Hij was verder wel weer vrolijk, dus we hebben vandaag toch maar gezorgd dat we vlak voor de opening van het park bij Epcot waren.
Christian wilde toch nog heel graag in Soarin, nog een keertje de attractie van Figment doen en een Figment maken en er waren nog een paar pinnen die geruild moesten worden. Aangezien Anthonie nog te klein is voor Soarin, had Christian mazzel en kon hij er twee keer in. De eerste keer mocht Xandra mee en daarna was Jeroen de gelukkige.
Na een niet al te lange tijd moesten we de heerlijke koelte alweer verlaten en gingen we de warmte weer in om het wandelingetje naar Figment te maken. Normaal is dit stukje in een paar minuten gelopen. Wij hebben er toch ruim 15 minuten over gedaan omdat er uiteraard Disneymedewerkers rondliepen met pinnen en Christian neemt zijn nieuwe hobby erg serieus. We kregen ook nog een telefoontje van het reisbureau dat het appartement waar we nu verblijven, nog vrij is na ons verblijf, dus indien nodig dan zouden we er kunnen blijven. We hadden er niet op gerekend dat om op 2e Pinksterdag wat te horen maar we hebben uiteindelijk Figment toch weten te bereiken.
Ondanks dat we deze attractie bijna kunnen volgen met onze ogen dicht, blijft Figment erg leuk. Deze keer kon Christian bijna niet wachten tot het einde van de rit omdat hij in ImageWorks graag een paar Figments wilde maken die hij dan via de mail naar de opa’s en oma’s kon sturen. Hij had vandaag weer mazzel. Er was namelijk nog één computer vrij. Dus hij kon aan de slag.
We besloten daarna om nog een keertje naar Animal Kingdom te gaan en te kijken of we de Kilimanjaro Safaris nog konden doen. Uiteraard heeft de wandeling naar de uitgang weer iets langer geduurd dan normaal. Het is een grappig gezicht hoe Christian achter medewerkers aanloopt of voorzichtig om hen heenloopt om maar een glimp te kunnen opvangen van de pins die zij bij zich dragen. Ook verstaat hij inmiddels weer wat meer van de taal. De vraag “would you like to take a look at my pins?”, is inmiddels geen probleem meer om te beantwoorden.
Na een lekker ritje in een heerlijk koele auto, kwamen we bij Animal Kingdom. Hier kregen we een parkeerplaats toegewezen waarvandaan het sneller was om zelf naar het park te lopen dan dat we eerst naar het treintje moesten lopen. Gelukkig was er wel schaduw waar we af en toe gebruik van konden maken. Eenmaal in het park konden we natuurlijk weer geen medewerker voorbij lopen zonder dat deze uitvoerig werd bestudeerd.
Tijdens onze wandeling naar Africa, maakten we gebruik van de winkels op ons pad om af en toe even af te koelen. En ja hoor, in één van de winkeltjes zagen we hele leuke dingetjes om in de kerstboom te hangen. Het was voor Christian weer mazzel dat we een aantal van die leuke dingetjes niet konden laten hangen. Hij kon nu weer voor een leuk bedrag een startersset kopen voor de pintrading. Nog voordat hij het koord om zijn nek had hangen, was de eerste pin alweer geruild.
Inmiddels was het wel tijd geworden om even een hapje te eten en zo kwamen we bij Pizzafari uit. Op het moment dat we met het dienblad naar een tafel liepen, kwamen we een Disneymedewerkster tegen die een heel groot prikbord met heel veel verschillende pinnen had. Het heeft even geduurd voordat Christian een keus kon maken. Uiteindelijk koos hij er eentje met Goofy erop en onder Goofy stond 44-48. Volgens de mevrouw van Disney was dit een hele speciale omdat dit van hun parkeerplaats-serie van 5 jaar geleden was. Op de achterkant van de pin staat vermeld “Cast member lanyard” in plaats van “hidden Mickey”.
In ieder geval had Christian een heel tevreden gevoel over de gedane ruil en kon er eindelijk gegeten worden.
Na het eten ging de speurtocht uiteraard verder en eindelijk kwamen we bij de safari waar we nog graag ingestapt waren. Helaas was de wachttijd veel te lang, zeker gezien de temperatuur. Dus we besloten om eerst nog even te zorgen dat er eten was en daarna te gaan afkoelen in het appartement en dan aan het einde van de middag nog even te kijken wat we zouden gaan doen.
Helaas gooide deze keer Xandra roet in het eten door een flinke hoofdpijn te krijgen. Dus het laatste deel van de middag zijn we in het appartement gebleven.
15 juni 2011 2:47 am
Wat een geruststelling dat jullie in het appartement kunnen blijven als jullie niet mogen vliegen maar laten we er nog even vanuit gaan dat het allemaal volgens plan gaat lukken.
Het is net wat jullie al zelf hebben gezegd, het is wel leuk als je vakantie onverwachts langer duurt maar niet met deze reden.
Hopelijk is de hoofdpijn ook snel verdwenen.